بازی اندروید: رضا کیانیان از خطرات بازیگری در دوران کرونا می گوید، از بی سر و سامانی گروه های تئاتری و سینمایی گله دارد و یادآوری می کند که وظیفه خطیر هنرمندان در دوران کرونا، بخشیدن امید و حال خوب به جامعه است ولی آنان برای انجام این وظیفه، امنیت لازم را ندارند و با حضور در هر پروژه هنری بر سر جان خود قمار می کنند.
این بازیگر که همیشه پیگیر مسائل اجتماعی و صنفی هم بوده است، در گفتگو با ایسنا از روزهایی سخن می گوید که کرونا تازه به زندگی مان وارد شده بود و یادآوری می کند که در آن مقطع مسئولان وزارت بهداشت خواهان همراهی هنرمندان برای امیدبخشی به جامعه شده بودند ولی جالب است که در ادامه هیچ کوششی برای تامین سلامتی گروه های هنرمندان نکردند تا جایی که خیلی از آنان درگیر کرونا شدند و بعضی هم جان شان را از دست دادند.
کیانیان می گوید: اوایل ورود کرونا، به دعوت آقای زالی، رئیس ستاد ملی مقابله با کرونا همراه با تعدادی از سینماگران و دیگر مشاغل هنری به دانشگاه شهید بهشتی رفتیم. ایشان وضعیت را توضیح داد و از هنرمندان کمک خواست. ما هم قول کمک دادیم. بزرگترین کمک ما ساخت سریال و برنامه هایی است که به مردم برای تدوام زندگی امید و انرژی ببخشد که دراین زمینه که کوتاهی نکردیم ولی متاسفانه این کمک کردن یک جانبه بود.
او مخاطرات شغل بازیگری را توضیح می دهد و اضافه می کند: بازیگری شغل پرخطری است، خطر در کمین بازیگر است و ویروس مرگبار کرونا، بازیگر معروف و غیر معروف سرش نمی گردد. در وضعیتی که مسئولان نمی توانند حال خوشی به مردم بدهند، گروه های هنری با ساخت آثار در سینما، تئاتر و شبکه نمایش خانگی تلاش می کنند تا مردم را سرگرم کنند. به آنان کمک می کنند تا دوره سخت خانه نشینی برایشان قابل تحمل تر شود، تا حتی در دوران پر اضطراب کرونا هم چند ساعت در روز، لذت زندگی را بچشند و از مشکلات روزمره و آه و افسوس و نومیدی فاصله بگیرند و توان ادامه راه را به دست آورند ولی جای تعجب و تاسف است که مسئولان ما متوجه این تلاش ها و کار پرمخاطره گروه های هنری نیستند و هنوز هیچ اقدام موثری برای واکسینه کردن آنان انجام نداده اند.
کیانیان ادامه می دهد: از اردیبهشت ماه که بحث جشنواره جهانی فیلم فجر بود، من و آقای عسگرپور دبیر این جشنواره در گفتگویی با آقای کیانوش جهانپور توضیح دادیم میهمان هایی داریم و لازم است برای حفظ سلامتی آنان اقدامی صورت بگیرد. من همان زمان مشغول بازی در سریال «هفت» هم بودم. سر صحنه این سریال با آقای جهانپور بصورت تصویری گفتگو کردم، وضعیت پشت صحنه را نشان شان دادم، به جز من عوامل دیگری مانند صدابردار، فیلمبردار و... هم در همان گفتگوی تصویری با ایشان صحبت کردند و شرایط را توضیح دادند. ایشان هم پس از دیدن این تصاویر گفتند متوجه شدم ولی جالب است که توجه ایشان فقط شامل حال عوامل برخی از سریال های تلویزیونی شد و دیگر پروژه ها همچنان بلاتکلیف ماندند. این وضعت نشان میدهد که متاسفانه کارشان جنبه نمایشی داشته است.
او با تاکید بر لزوم واکسینه کردن مشاغل هنری بعنوان مشاغل پرخطر یادآوری می کند که در طول این مدت بارها در صفحه شخصی خود بر لزوم واکسینه کردن گروه های هنری تاکید کرده است.
کیانیان از نامه نگاری های گوناگون خانه سینما با زالی، پیگیری های فردی کسانی مانند فرشته طائرپور و... نیز یاد می کند و می گوید: ما حتی برای رئیس جمهوری و آقای نمکی، وزیر بهداشت هم نامه نوشتیم ولی هیچ پاسخی نگرفتیم. آقای زالی البته عنوان می کنند که ستاد کرونا مسئولیت اجرائی ندارد ولی دیگرانی هم که این مسئولیت را دارند، کاری از پیش نمی برند. جالب است که همه مسئولان هم این مساله را تایید می کنند ولی حتی یک وعده هم نمی دهند که دل مان خوش بشود.
این هنرمند با اشاره به این که در طول این مدت برخی از اعضای گروه های تئاتری درگیر کرونا شده اند، اضافه می کند: خوب است در همین تئاتر چند نفر از بچه ها با کرونا جنگیده باشند؟! نه فقط هیچ خبری از واکسینه کردن آنان نیست بلکه امنیت شغلی شان هم به شدت در خطر است. ما با وزارت ارشاد درباره وضعیت معیشتی فعالان تئاتر هم نامه نگاری کرده ایم و توضیح داده ایم آیا وقتی شغلی تعطیل شد، مسئولان باید آنرا به حال خود رها کنند؟! مالیاتی که دریافت می کنند، برای همین روزهاست تا وزارت ارشاد به کمک کسانی بیاید که شغل شان به سبب شرایط کرونائی تعطیل شده است. این کمک ها می تواند بصورت وام بی بهره یا حتی کمک های بلاعوض باشد مانند بعضی دیگر از کشورها. اما آیا در طول این مدت به بچه های تئاتری کمکی شد؟!
او سپس خاصیت ذاتی کار تئاتر را تشریح می کند و ادامه می دهد: تئاتر بطور مستقیم با مخاطب رو به روست. تمرین گروه تئاتری در فاصله ای کم و بصورت نفس به نفس انجام می شود. مگر می توان در این وضعیت پروتکلهای بهداشتی را رعایت کرد؟ در طول این مدت نه اقدامی برای واکسینه کردن گروه های هنری شد و نه وزارت ارشاد به فعالان تئاتر که اغلب بیکار شده اند، کمکی کرد. حتی صندوقی برای کمک به بچه های تئاتری تاسیس نکردند و این چنین است که خیلی از آنان در دوره ای که تورم این چنین بیداد می کند، هیچ راهی برای گذران زندگی ندارند. مسئولان امر حتما به این مساله واقف هستند که اصولا درآمد تئاتر همیشه در حد خور و نمیر است، بدین سبب بچه های تئاتری برای روز مبادای خود پس اندازی هم ندارند چون قبل از این همه درآمد آنان صرف اجاره خانه و روزمره شده است.
او از سینما هم بعنوان دیگر شغل هنری یاد می کند که در دوران کرونا تعطیل شده و ادامه می دهد: سینما که فقط 10 بازیگر مشهور نیست! در هر پروژه سینمایی دست کم 40 تا 50 نفر کار می کنند که کسی آنان را نمی شناسد و همین افراد پس از تعطیلی سینما هیچ درآمدی ندارند چونکه در هر پروژه سینمایی ممکنست 5 نفر دستمزد بالایی داشته باشند که برای یک سال شان کافی باشد.
او ابراز تاسف می کند: جای تعجب و تاسف است که مسئولان فرهنگی ما پس از 42 سال هنوز این مسایل را نمی دانند در حالی که نشستن آنان بر صندلی مدیریت فرهنگی، برای آگاهی به این موضوعات است نه این که فقط دست به سانسور بزنند. کار اصلی شان سر و سامان دادن به امور هنری و هنرمندان است و در کنار آن، مقرر است اگر کاری، مغایر با شئونات بود، تذکری به او بدهند ولی می بینیم که جای کار اصلی و کار فرعی عوض شده است.
کیانیان از لطماتی سخن می گوید که بواسطه ممیزی های بی خود به آثار هنری وارد می شود و زحمات هنرمندان آنرا گرفتار لطمه می کند: وقتی هم چیزی را حذف می کنند، هیچ گاه چیز دیگری برای جایگزین کردن آن ندارند. این وضعیت مانند عملکرد ستاد امر به معروف و نهی از منکر است. در دین ما امر به معروف مقدم است بر نهی از منکر ولی در عمل کاملا برعکس است.
او با اعلان اینکه قسمتی از کار هنری، سرگرم سازی است، توضیح می دهد: یعنی مردم لذت ببرند و ساعتی را به خوشی سپری کنند. بخشیدن حال خوب به مردم، عین ثواب است اما مدیران فرهنگی ما یک دفعه به این فکر کرده اند که کدام شان تابحال توانسته لبخندی بر لب مردم بنشاند. وقتی هم که هنرمندان می خواهند این کار را انجام بدهند، هزار مانع سر راهشان می گذارند غافل از این که وقتی جلوی لذت های درست زندگی را بگیریم، مردم به دنبال آن لذت پنهانی می روند که اتفاقا ممنوعست.
کیانیان که همیشه به امور مذهبی هم توجه داشته، با تشریح تشابه کار هنری و فعالیت مذهبی که هر دو مردم را به نیکی رهنمون می شوند، می افزاید: کار ما منبر مدرن است، یک فرد منبری مردم را به نیکی کردن، نوعدوستی، راستی و... دعوت می کند اینها وصایای دینی است. ما هم در سینما و تئاتر و تلویزیون همین کار را می نماییم برای اینکه ما نیز مخاطبان را از دروغگویی، بدی و پلشتی برحذر می داریم. حتی در فیلمفارسی هم که این همه مورد انتقاد است، زنده یاد فردین، مردم را به راستی و جوانمردی دعوت می کرد و بنا بر این همچنان محبوب و ماندگار است.
او اضافه می کند: در زندگی سنتی، منبر کاربرد داشته و جایی بوده برای راهنمایی و ارشاد مردم اما در دنیای مدرن امکاناتی تازه برای این کار فراهم شده که با طیف گسترده تری از مردم ارتباط دارد و حتی آیات عظام هم در خانه هایشان مخاطب آن هستند.
رضا کیانیان در آخر قسمتی از سفارش های آیت الله جوادی آملی را به مجید مجیدی یادآوری می کند و می گوید: ایشان در این سخنان گفته بودند: « اگر کسی بصورت پیامبر در این عصر مبعوث می شد، گزاف نبود که با زبان هنر سینما بیاید». با این وصف مسئولان، دیگر چه مشکلی با سینما و تئاتر دارند؟!
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب