بازی اندروید: زباله های فضایی حاصل از سوختن ماهواره ها می توانند بر میدان مغناطیسی زمین تأثیر بگذارند.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، با پرتاب فضاپیماهای بیشتر به مدار زمین، اثرات زیست محیطی پروازهای فضایی به صورت فزاینده ای آشکار می شود.
به نقل از اسپیس، افزایش تعداد ماهواره هایی که در جو زمین می سوزند، دانشمندان را سال هاست نگران کرده و الان یک مقاله جدید به بررسی این مورد می پردازد که چگونه پوسته ای از «غبار رسانا» در اطراف سیاره زمین که ناشی از ورود مجدد ماهواره ها به جو است، امکان دارد بر میدان مغناطیسی محافظ زمین تأثیر بگذارد.
سیرا سولتر هانت(Sierra Solter-Hunt)، فیزیکدان آمریکایی از دانشگاه ایسلند می گوید: سیاره ما با زباله احاطه شده است. سولتر هانت نویسنده مقاله جدیدی است که در ماه دسامبر سال ۲۰۲۳ بعنوان پیش چاپ در پایگاه آنلاین Arxiv منتشر گردید و هنوز در انتظار بررسی همتایان است. از آن زمان، این مقاله بحث های آنلاین را برانگیخته است. سولتر هانت از این بابت خوشحال است، حتی اگر برخی، نتیجه گیری های وی را اغراق آمیز بدانند.
سولتر هانت در طول تحقیقات دکترای خود در مورد «غبار پلاسما» با مشکل افزایش غلظت غبار فلزی در جو فوقانی زمین مواجه گردید. او توضیح می دهد که گرد و غبار پلاسما از فعل و انفعالات گاز یونیزه شده ای که اتمسفر فوقانی زمین را می سازد و ذرات خاکستر میکروسکوپی باقی مانده از سوختن شهاب هایی که به جو سیاره ما برخورد می کنند و همینطور از ماهواره هایی که بعد از تمام شدن سوخت شان به جو زمین برمی گردند تشکیل می شود.
شهاب ها از ابتدا به زمین برخورد کرده اند اما ترکیب شیمیایی آنها با ماهواره ها کاملا متفاوت می باشد.
سولتر هانت می گوید: شهاب ها فقط حاوی مقادیر کمی از فلزات بسیار رسانا هستند. از طرفی، ماهواره ها اساسا از فلزات ابررسانا ساخته شده اند.
بر مبنای محاسبات، روزانه ۵۰ تُن سنگ فضایی در جو زمین تبخیر می شود و حدود ۴۵۰ کیلوگرم گرد و غبار آبستن بر جای می گذارد. این سه برابر کمتر از چیزی است که یک ماهواره استارلینک با ورود مجدد به جو بوجود می آورد. به قول اداره ملی اقیانوسی و جوی، هم اکنون، روزانه حدود یک ماهواره قدیمی در جو زمین از بین می رود. اما از آنجاییکه اپراتورهای مجموعه های بزرگ ماهواره ای مانند استارلینک شرکت خصوصی اسپیس ایکس به گسترش ناوگان خود ادامه می دهند، این تعداد افزایش خواهد یافت.
اگر اسپیس ایکس نسل دوم صورت فلکی استارلینک خویش را با ۴۲ هزار ماهواره مطابق برنامه تکمیل کند، ماهواره های استارلینک به تنهایی با نرخ ۲۳ مورد در روز وارد جو می شوند. به این علت که اسپیس ایکس پیشبینی می کند که ناوگان خویش را با فضاپیماهای جدیدتر و توانمندتر به صورت منظم ارتقا دهد.
سولتر هانت می گوید: این حدودا ۲۹ تُن مواد حاصل از ورود مجدد ماهواره در هر روز را فقط از جانب ابرصورت فلکی استارلینک به همراه دارد.
این محقق اظهار داشت که با فناوری فعلی، مدل سازی این که دقیقاً این مقدار ماده رسانا چگونه بر میدان مغناطیسی زمین تأثیر می گذارد، دشوار است.
او اضافه کرد: ماهواره ها بیشتر از آلومینیوم ساخته شده اند و آلومینیوم یک ابررسانا است. ابررساناها برای مسدود کردن، ایجاد اعوجاج یا حفاظت از میدان های مغناطیسی استفاده می شوند. نگرانی من اینست که در آینده، این غبار رسانا بتواند اختلالاتی در مغناطیس سپهر زمین ایجاد نماید.
هم اکنون در این نقطه، زباله های ساخته شده توسط انسان، گرد و غبار رسانای بیشتری نسبت به کمربندهای تشعشعی ون آلن زمین که دو ناحیه بالاتر از سیاره ما هستند که در آن ذرات آبستن از خورشید تجمع می یابد، دیده می شود.
کمربند ون آلن داخلی و خارجی به ترتیب بین ۶۰۰۰ و ۱۲ هزار کیلومتر و ۲۵ هزار تا ۴۵ هزار کیلومتر گسترش یافته است. از طرفی، گرد و غبار مغناطیسی ناشی از ورود مجدد ماهواره ها در سطح بسیار پایین تری در فاصله حدود ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر بالاتر از سطح زمین انباشته شده اند.
سولتر هانت فکر می کند که آشفتگی های ناشی از پوسته رسانا می تواند حفره هایی را در سپر مغناطیسی محافظ زمین ایجاد نماید و به صورت بالقوه این امکان را فراهم آورد تا تشعشعات کیهانی صدمه بیشتری به سطح سیاره ما برسانند. یک سناریوی جدی و حدودا آخرالزمانی می تواند این باشد که مغناطیس سپهر ضعیف شده و به باد خورشیدی اجازه می دهد تا جو زمین را از بین ببرد. اتفاقی که میلیاردها سال پیش برای جو مریخ افتاد. با این وجود، مطمئنا این یک تهدید فوری نیست.
سولتر هانت بیشتر نگران تاثیرات روی لایه ازن است. وقتی آلومینیوم ماهواره ها می سوزد، به اکسیدهای آلومینیوم تبدیل می شود که یک ماده مخرب لایه ازن شناخته می شود.
خطری که بقایای ابرصورت فلکی برای لایه ازون ایجاد می کند، پیشتر بوسیله ی یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی آرون بولی، استادیار نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه بریتیش کلمبیا، کانادا مورد بررسی قرار گرفته است.
دانشمندان، پیشتر در مورد افزایش غلظت خاکستر ماهواره ای در جو زمین و چگونگی تاثیر آن در بلند مدت بر سیاره ابراز نگرانی کرده اند.
در ماه اکتبر سال ۲۰۲۳، گروه دیگری گزارش دادند که با استفاده از هواپیمای تحقیقاتی ناسا در ارتفاع بالا، ذراتی را که از اگزوز موشک یا زباله های فضایی سوخته در ارتفاع ۱۹ کیلومتری از سطح زمین می آیند، شناسایی کرده اند.
محققان فکر می کنند که این ذرات به علت اندازه کوچک شان یا برای همیشه در جو می مانند یا زمان زیادی طول می کشد تا باردیگر روی زمین سقوط کنند. با افزایش سرعت پرتاب موشک ها و پروازهای ماهواره ای، احیانا غلظت آنها بشدت افزایش خواهد یافت.
درست مانند غلظت فزاینده گازهای گلخانه ای در جو زمین، عواقب آن امکان دارد تنها چند دهه بعد آشکار شود.
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب