به گزارش بازی اندروید، کارگردان مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» این اثر را ادای دین به شهدای بهزیستی دانست و اشاره کرد: این شهدا مظلوم واقع شده اند و امیدوار هستم فیلمسازان دیگر درباره ی آنها، فیلم بسازند.
به گزارش بازی اندروید به نقل از واحد ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، جلسه نمایش و گفتگو در رابطه با مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» سه شنبه ۲۹ شهریورماه با حضور رضا عاطفی (کارگردان) و امید نجوان (منتقد سینما و مستندساز) در مرکز گسترش برگزار شد.
امید نجوان، منتقد و مستندساز، مجری کارشناس این جلسه در شروع اظهار داشت: تماشای این مستند در این روزها، حس و حالی خاص دارد. «پدرم ایران، مادرم ایران» نامی مناسب برای فیلم است. این شهدا، فرزندان ایران بودند. قهرمانانی که باآنکه امکان دارد فراموش شده باشند، اما در تاریخ می مانند. همه ما فرزندان ایرانیم، ترک، لر، بلوچ و مسلمان، مسیحی و... متعلق به این سرزمین هستیم.
رضا عاطفی در رابطه با ایده ساخت مستندی در رابطه با شهدای بهزیستی اظهار داشت: سال ۸۶ زمانی که تازه فیلمسازی را آغاز کرده بودم، با دیدن تصاویری از شهدای بهزیستی روی یک تابلو، این مورد برایم تبدیل به دغدغه شد. به نهادها و موسسات مختلف (از جمله نهادهای متولی ساخت فیلم در رابطه با دفاع مقدس) رجوع کردم، اما کسی علاقمند به ساختن مستندی در رابطه با شهدای بهزیستی نبود. سال ۹۰ برای بهزیستی فیلمی ساختم. حس کردم شاید زمینه برای ساخت این مستند به وجود آمده، باردیگر به فکر این پروژه افتادم. آن زمان آقای طباطبایی نژاد به مرکز آمده بود و من طرح را به مرکز بردم و «پدرم ایران مادرم ایران» ساخته شد.
وی افزود: وقتی به بهزیستی رفتم تا فیلم را شروع کنم، مشکلات تازه شروع شد. کسی موافق ساخت فیلم در رابطه با این بچه ها نبود. آن موقع ۷۹ نفر بعنوان شهید بهزیستی ثبت شده بودند. در طول فیلم دو نفر اضافه شدند. حدود هشت ماه به بهزیستی رفت و آمد کردم و هر بار نه شنیدم. دست آخر یک روز که ناامید بودم، آقایی مرا در بهزیستی دید و گفت مبحث چیست؟ من گلایه کردم که ماههاست می آیم و می روم تا مستندی در رابطه با شهدای بهزیستی بسازم، اما هیچ کس به من کمک نمی کند، خسته ام. از مدیرها و مسؤلان انتقاد کردم. آن آقا سرهنگ کرامتی رییس بسیج بهزیستی بود که حرف های مرا شنید و به من واقعا کمک کرد تا فیلم ساخته شود. کارگردان های زیادی می خواستند در رابطه با شهدای بهزیستی فیلم بسازند، اما از این برخوردها خسته شده بودند.
عاطفی در بخش دیگری از این نشست اظهار داشت: فیلمسازی در رابطه با دفاع مقدس دشواری های خودش را دارد و الان مثل دهه هفتاد و هشتاد، ماجرا ساده نیست. بنابراین است که نهادهای متولی هم ترجیح می دهند وارد حوزه تولید در این بخش نشوند. من از مرکز گسترش تشکر می کنم هم بابت تولید این مستند و هم اینکه بعد از سال ها، فرصتی فراهم نمود تا «پدرم ایران، مادرم ایران» دیده شود.
این کارگردان افزود: وقتی الان فیلم را می بینم، متوجه ضعف های آن می شوم اما نگاهم اینست که این، شروع یک راه است و دوست دارم مستندسازان دیگر و فیلمسازان سینمای داستانی در رابطه با شهدای بهزیستی فیلم بسازند. من به شهرهای مختلف سفر کردم، اطلاعات اندک بود، اما جستجوی من، مرا به شهدای دیگری رساند. حتما اگر فیلم را امروز می ساختم و بودجه و امکانات بیشتری داشتم، نتیجه ای که به دست می آمد بهتر بود.
عاطفی افزود: نگاهی نسبت به شهدا وجود دارد که آنها آسمانی هستند، این نگاه درست نیست. شهدا انسان بودند که حرکتی آسمانی انجام دادند. من در این مستند تلاش کردم به شخصیت ها نزدیک شوم و حقیقت آنها را برای مخاطب بازگو کنم. صحنه هایی بود که می توانست بیننده را منقلب و احساساتی کند، اما آگاهانه از این مورد فاصله گرفتم و اهتمام کردم روایت فیلم، یکدست و منسجم باشد.
کارگردان «پدرم ایران، مادرم ایران» در رابطه با روند تولید این پروژه اظهار داشت: من ۱۱ ماه تصویربرداری کردم، برایم مهم بود شخصیت ها را بشناسم، بیشتر از دو سال درگیر ساخت این فیلم بودم. ابتدا فیلمنامه ای وجود نداشت، به این علت که اطلاعات بسیار اندک و پراکنده بود. برخی از اطلاعاتی که به دست آوردم پس از تصویربرداری بود. بسیاری از افراد دوست نداشتند مقابل دوربین بیایند. راضی کردن افراد ساده نبود.
رضا عاطفی در بخش دیگری از این جلسه اظهار داشت: تصاویر آرشیو زیادی در فیلم بود که بعد آنها را حذف کردم. سکانس سوار شدن بسیجی ها در اتوبوس، یکی از آنهاست که معنایی مضاعف دارد.
امید نجوان در بخشی از جلسه اظهار داشت: کاش این فیلم تصحیح رنگ، نور و صدا شود، مشکلات اندک آن برطرف شود. به این علت که جذاب است، سندی از یک دوره و از یک نسل است و حیف است که دیده نشود.
عاطفی اظهار داشت: من هفت سال پیش دانش و تجربه امروز را نداشتم، از این مستند فاصله گرفته ام با عنایت به دانش و تجربه امروزم، فیلم نواقصی دارد. آن دوره، نخستین بار بود که با مرکز کار می کردم، بایدها و نبایدها و معیارهایی وجود داشت و من اهتمام کردم آنرا در فیلم اعمال کنم.
مستند «پدرم ایران، مادرم ایران» به کارگردانی رضا عاطفی تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است و در سایت هاشور اکران آنلاین شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب