به گزارش بازی اندروید رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به اینکه دولت آینده کودکان کار در خیابان را جزیره نبیند، اظهار نمود: زمانی که بیشتر از ۸۰ درصد این کودکان به علت فقر کار می کنند و یا درصد قابل توجهی از آنها کودکانی هستند که خانواده های نابسامان و عضو معتاد دارند، مگر می شود بدون این که در حوزه های مذکور کاری کرد، کودک کار در خیابان را مدیریت کرد؟ تا زمانی که به دنبال اجرای نظام چندلایه تأمین اجتماعی نرویم و افراد را بموقع شناسایی نکنیم و متناسب با شرایط آنها را حمایت نکنیم، نه تنها نمی توانیم امیدی به بهبود وضعیت این گروه از کودکان داشته باشیم، بلکه باید منتظر افزایش کودکان کار در خیابان باشیم.
سیدحسن موسوی چلک در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه کودکان خیابانی بیشتر کودکان کار در خیابان هستند، اظهار داشت: شیوع شناسی ها و پژوهش هایی که در این حوزه انجام شده نشان داده است که بیشتر از ۸۰ درصد این کودکان، کودکانی هستند که با خانواده هایشان ارتباط دارند.
وی ضمن اشاره به وضعیتی که در مورد کودکان کار در خیابان وجود دارد، اظهار نمود: معمولا پسران سه تا چهار برابر دختران بعنوان کودکان کار در خیابان فعالیت دارند. عموم این کودکان کسانی هستند که با خانواده هایشان ارتباط دارند و برای امرار معاش خانواده خود کار در خیابان را ترجیح می دهند و آن نگاه جرم انگارانه نسبت به این کودکان باید حذف شود.
موسوی چلک تصریح کرد: این نگاه که عموم این کودکان کودکانی هستند که در باندها هستند را تایید نمی کنم. باتوجه به این که اغلب این کودکان با خانواده هایشان ارتباط دارند، به نظر این نگاه، نوعی برچسب نامیمون به این گروه از کودکان است.
وی ضمن اشاره به نگرانی هایی که در مورد این کودکان وجود دارد، اظهار داشت: برپایه ارزیابی سریع مبتلا شدن به HIV در کودکان خیابانی که سال ۹۲ انجام شده است، درصد قابل توجهی از این کودکان مبتلا به اچ آی وی هستند و باتوجه به این که وقتی کودکان وارد کار در خیابان می شوند، معمولا تهدیدهایی (مانند مصرف سیگار، وابستگی به مواد مخدر و مشروبات الکلی و خشونتهایی که بر این افراد وارد می شود و سوء استفاده هایی که از این افراد صورت می گیرد که بخشی از آزارها و سو استفاده ها به آزارهای جنسی یا بهره کشی جنسی برمی گردد) شامل شان می شود و این به تبعات کار در خیابان برمی گردد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی اضافه کرد: طبیعتا حضور در خیابان محرومیت کودکان از تحصیل، سوء تغذیه، بیماری های پوستی و جسمی و بیماری های تغذیه ای و گوارشی را به دنبال دارد. در کنار این موارد، آزارهای روانی و یا شرایط در ارتباط با سلامت روانشان مطرح است که می تواند مانند سایر ابعاد نگران کننده باشد. آن ترس و ناامنی که دارند، خشونتی که بر آنها وارد می شود و ناسازگاری که امکان دارد به علت شرایط کار در خیابان داشته باشند و نوع برخوردی که مردم با آنها دارند و همینطور محدودیت هایی که برای دسترسی به خدمات عمومی همچون آموزش، بهداشت و درمان و حمایت های اجتماعی دارند، زمینه ای را فراهم نموده که این گروه از کودکان باید مورد توجه بیشتری قرار گیرند.
وی با اشاره به اینکه بحث سیاستگذاری های حوزه کودکان کار را باید از چند زاویه نگاه نماییم، اظهار نمود: بعضی از این کودکان کار، کودکان بی سرپرست و یا بدسرپرست هستند؛ که در این حوزه اصل ۲۱ قانون اساسی را داریم. بعضی از خانواده ها هم نیازمند هستند که در این حوزه هم اصل ۲۱ و هم اصل ۲۹ قانون اساسی را داریم. در بحث آموزش هم اصل ۳۰ قانون اساسی را داریم. در مبحث جلوگیری از جرم هم اصل ۱۵۶ قانون اساسی به مبحث جلوگیری از وقوع جرم پرداخته است. از طرفی دیگر در قانون تشکیل سازمان بهزیستی هم پشتیبانی از کودکان و هم پشتیبانی از کودکان بی سرپرست و هم پشتیبانی از خانواده های نیازمند آمده است. ماده ۷۹ قانون کار، کار را برای کودک ممنوع کرده و ماده ۸۰ کارگر با سن بین ۱۵ تا ۱۸ سال را با شرایطی که تا ماده ۸۴ در قانون کار برای این افراد تعریف می کند بعنوان کارگر نوجوان به رسمیت شناخته است.
وی افزود: از طرفی دیگر قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی وجود دارد و در آنجا هم مبحث پشتیبانی از کودکان بی سرپرست و بدسرپرست و خانواده های نیازمند که بعضی از این کودکان امکان دارد فرزندان همین خانواده های نیازمند باشند، در این قانون دیده شده است. قانون پشتیبانی از کودکان بی سرپرست و بدسرپرست سال ۹۲ و قانون پشتیبانی از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹ هم وجود دارد. همینطور آئین نامه ساماندهی کودکان خیابانی، پیمان نامه جهانی حقوق کودک، آیین نامه اورژانس اجتماعی، مقابله نامه ۱۸۲ سازمان بین المللی و آئین نامه منع فوری اشکال کار کودک هم وجود دارد؛ بنابراین ما سیاست گذاری در این عرصه کم نداریم، ضمن این که دولت موظف به اجرای نظام چند لایه تأمین اجتماعی است. به نظر مشکل ما در سیاست گذاری نیست.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران با اشاره به اینکه کودکان کار در خیابان، دغدغه دولت ها نبوده است، اظهار داشت: ضمن این که شرایط اقتصادی هم بر وضعیتی که ما داریم دامن می زند، بنابراین دولت آینده به جهت اینکه بتواند این حوزه ها را مدیریت کند، کودکان کار در خیابان را جزیره نبیند. تا زمانی که شرایط اقتصادی بهتر نشود، اعتیاد کنترل نشود و... نمی توان بدون در نظر گرفتن این شرایط کودکان کار در خیابان را مدیریت کرد تا شاهد کاهش این کودکان باشیم.
موسوی چلک افزود: زمانی که بیشتر از ۸۰ درصد این کودکان به علت فقر کار می کنند و یا درصد قابل توجهی از آنها کودکانی هستند که خانواده های نابسامان و عضو معتاد دارند، مگر می شود بدون این که در حوزه های مذکور کاری کرد، کودک کار در خیابان را مدیریت کرد؟ تا زمانی که به دنبال اجرای نظام چندلایه تأمین اجتماعی نرویم و افراد را بموقع شناسایی نکنیم و متناسب با شرایط آنها را حمایت نکنیم، نه تنها نمی توانیم امیدی به بهبود وضعیت این گروه از کودکان داشته باشیم، بلکه باید منتظر افزایش کودکان کار در خیابان باشیم. کرونا هم به این مورد دامن می زند. بدون شک دولت جدید در برنامه ریزی هایش، آثار به جا مانده از کرونا را هم باید بعنوان بخش ویژه مدنظر قرار دهد.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب