به گزارش بازی اندروید، اصفهان کارشناس نجوم اظهار داشت: اسپوتنیک ۲، دومین ماهواره جهان، در ۳ نوامبر ۱۹۵۷ با سگ فضانورد«لایکا» به مدار زمین رفت و گامی مهم در تاریخ فضانوردی برداشت.
علیرضا بیات در گفتگو با ایسنا اظهار نمود: بعد از موفقیت اسپوتنیک ۱، اتحاد جماهیر شوروی تنها یک ماه بعد، در ۳ نوامبر ۱۹۵۷، ماهواره اسپوتنیک ۲ را به فضا پرتاب کرد. این مأموریت تاریخی، اولین پرواز فضایی بود که یک موجود زنده، سگی به نام«لایکا»، را به مدار زمین برد.
وی اضافه کرد: هدف اصلی این مأموریت بررسی اثرات سفر فضایی بر موجودات زنده و آزمایش فناوری های نوین برای ارسال محموله های سنگین تر به فضا بود.
کارشناس نجوم با اشاره به اینکه اسپوتنیک ۲ با جرم ۵۰۸ کیلوگرم، بسیار سنگین تر از اسپوتنیک ۱ (۸۳ کیلوگرم) بود، افزود: این ماهواره ساختاری مخروطی داشت که قطر آن تقریبا دو متر بود و شامل یک محفظه زیستی برای نگهداری لایکا بود. مداری که اسپوتنیک ۲ در آن قرار گرفت، بیضوی بود و با ارتفاع حضیض ۲۱۲ کیلومتر و اوج ۱۶۶۰ کیلومتر، هر ۱۰۳.۷ دقیقه یک مرتبه زمین را دور می زد.
بیات ضمن اشاره به این که اسپوتنیک ۲ دارای فرستنده های رادیویی در باندهای ۲۰.۰۰۵ و ۴۰.۰۰۲ مگاهرتز بود که داده ها را به زمین ارسال می کردند، افزود: سنسورهای زیستی این ماهواره ضربان قلب، فشار خون و تنفس لایکا را ثبت می کردند، همینطور حسگرهای دما و فشار داخل محفظه زیستی و یک سیستم تله متری برای ارسال اطلاعات فیزیولوژیکی سگ به زمین در این مأموریت به کار گرفته شدند.
وی اضافه کرد: انرژی ماهواره از راه باتری های شیمیایی تأمین می شد، همینطور سیستم خنک کننده ای برای کنترل دمای داخل محفظه زیستی درنظر گرفته شده بود، اما به علت نقص فنی، این سیستم نتوانست گرمای بیش از اندازه را مهار کند و در نتیجه، دمای کابین افزوده شد و باعث مرگ لایکا شد.
کارشناس نجوم با اشاره به اینکه محفظه زیستی اسپوتنیک ۲ از آلیاژهای سبک آلومینیومی ساخته شده بود و دارای سیستم تأمین اکسیژن و حذف دی اکسید کربن بود، اظهار داشت: این محفظه به ظروف غذایی ژله ای و سیستمی برای جمع آوری فضولات مجهز شده بود. با این وجود، یکی از محدودیت های این مأموریت، فضای بسیار کوچک و محدود برای لایکا بود که امکان حرکت آزادانه را از او سلب می کرد.
بیات تصریح کرد: پیش از پرتاب، علایم حیاتی لایکا افزایش استرس و ضربان قلب بالا را نشان می داد. بعد از رسیدن به مدار، ضربان قلبش تا حدودی کاهش پیدا کرد، اما بین پنج تا هفت ساعت بعد، به علت افزایش شدید دما(تا ۴۰ درجه سانتی گراد)، لایکا جان خویش را از دست داد.
وی با اشاره به اینکه اهداف اصلی این مأموریت شامل بررسی تأثیرات سفر فضایی بر یک ارگانیسم زنده، آزمایش فناوری های نوین برای پرتاب محموله های سنگین تر و جمع آوری اطلاعات در رابطه با دما و فشار در مدار زمین بود، اظهار داشت: این مأموریت اثبات کرد که موجودات زنده می توانند از نیروی پرتاب و شرایط بی وزنی جان سالم به در ببرند، همینطور اولین اندازه گیری های واقعی از دما و فشار در مدار زمین انجام شد و تجربه ای مهم برای طراحی فضاپیماهای سرنشین دار آینده، مانند مأموریت وستوک ۱، به دست آمد.
کارشناس نجوم افزود: با این وجود، اسپوتنیک ۲ دارای محدودیت ها و مشکلاتی بود. نبود سیستم بازگشت، باعث شد که لایکا نتواند زنده به زمین بازگردد. نقص در سیستم کنترل دما هم سبب افزایش بیش از اندازه گرما در داخل کابین و مرگ زودهنگام لایکا شد، همینطور منابع اکسیژن فقط جهت ۱۰ روز کافی بود و در صورت زنده ماندن لایکا، او نمی توانست بیشتر از این مدت دوام بیاورد.
بیات اظهار نمود: این ماهواره ۱۶۲ روز در مدار زمین باقی ماند و بعد از انجام بیشتر از ۲۵۷۰ دور به دور زمین، در ۱۴ آوریل ۱۹۵۸ وارد جو زمین شد و در اثر اصطکاک، سوخت و نابود شد.
وی با اشاره به اینکه اسپوتنیک ۲ نقطه عطفی در تاریخ فضانوردی بود که زمینه را برای مأموریت های سرنشین دار فراهم نمود، اضافه کرد: تجربیات این مأموریت مستقیماً در طراحی فضاپیمای وستوک ۱ که در سال ۱۹۶۱ یوری گاگارین را به فضا برد، به کار گرفته شد، همینطور این مأموریت بحث های اخلاقی زیادی را در رابطه با استفاده از حیوانات در آزمایش های فضایی بیان کرد و باعث شد که روش های کم خطرتر و بهتری برای ارسال موجودات زنده به فضا طراحی شود.
کارشناس نجوم افزود: مأموریت اسپوتنیک ۲، باوجود مشکلات فنی، گامی بزرگ در توسعه فناوری فضایی و آغاز مطالعات زیستی در فضا بود. این مأموریت از نظر علمی موفقیت آمیز بود، اما از نظر اخلاقی، بحث برانگیز شد و منجر به تغییراتی در روش های استفاده از حیوانات در تحقیقات فضایی شد.
منبع: games-android.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب