به گزارش بازی اندروید حسین سلطان محمدی منتقد سینما در چهارصد و نود و پنجمین سینماتک خانه هنرمندان ایران که به مناسبت سالروز درگذشت رسول ملاقلی پور با نمایش نسخه مرمت شده «بلمی به سمت ساحل» این هنرمند همراه بود، اظهار داشت: رسول ملاقلی پور از جنگ برآمد، در جنگ زیست و ماهیت دفاع مقدس را درک کرد و امیدوارم فرصتی فراهم گردد تا متن سریال او به دست عزیزی ساخته شود.
به گزارش بازی اندروید به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، چهارصد و نود و پنجمین سینماتک خانه هنرمندان ایران با نمایش نسخه مرمت شده «بلمی به سمت ساحل» به نویسندگی و کارگردانی زنده یاد رسول ملاقلی پور که همزمان با پانزدهمین سالروز درگذشت این سینماگر با حضور همسر و دختر ملاقلی پور در سالن همراه بود، شب گذشته دوشنبه ۱۶ اسفند در تالار ناصری خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
حسین سلطان محمدی بعنوان منتقد میهمان با اجرا و کارشناسی سامان بیات به تحلیل و بررسی این فیلم و سینمای ملاقلی پور پرداختند.
این برنامه همینطور با نمایش بریده هایی از مستند «رکعتان فی العشق» ساخته اکبر نبوی هم همراه بود که در بخشی از آن ملاقلی پور درباره اهمیت میدان دادن به جوانان فیلمساز بیان کرده بود: «باید دنبال کشف و شناسایی جوانان بود و امکاناتی در اختیارشان گذاشت و کم کم قدیمی های سینمای جنگ جای خویش را به آنها بدهند.»
این بخش همینطور گفته های رسول احدی، ابراهیم حاتمی کیا، حسام الدین سراج درباره ملاقلی پور را شامل می شد.
پدرم راوی لحظه های دیده و شنیده اش بود
کبری ملاقلی پور دختر زنده یاد رسول ملاقلی پور در ادامه با حضور روی سن بیان نمود: پانزده سال است که پدرم از میان رفته است. سال ها و روزهای سختی بر ما گذشته است. چونکه او برای ما بسیار نزدیک و عزیز بود و برای مردم ایران هم. پدرم با مردم رابطه صمیمانه ای داشت.
وی اضافه کرد: پدرم به هیچ جایی وابسته نبود و تنها راوی لحظاتی بود که دیده و شنیده بود. او به کسانی وابستگی و تعلق خاطر داشت که بعنوان فیملبردار و عکاس با آنها در جنگ همراهی داشت و در واقع ادای دین به آنها می کرد. برای من عزیز و لذت بخش است که امروز پس از ۱۵ سال عزیزانی را می بینم که برای دیدن فیلمش به این سالن آمده اند. او تجربه هایش را به واسطه فیلم هایش منتقل می کرد.
در ادامه حسین سلطان محمدی منتقد و کارشناس سینما با حضور روی سن اظهار داشت: رسول ملاقلی پور بچه لب خط و اهل جنوبی ترین نقطه تهران بود و با تلاش خود به این جایگاه رسید. او تصویر از امام(ره) گرفت که کاری خلاف اداری اش در آن زمان انجام داده بود و از حوزه او اخراجش کردند و بعدها بعنوان عکاس و فیلمبرداراز طریق سپاه در مناطق جنگی درگیر شد. خودش جانباز بود و در جریان وقایع ۴۵ روز اول درگیری در خرمشهر زخمی شده بود. ملاقلی پور فیلمسازی است که جنگ را چشید و تجربه خودش را با فیلمها و متن هایش منتقل کرد. فراتر از آن ارتباط خویش را همواره با خانواده های رزمندگان و جانبازان تا آخرین سالهای عمرش حفظ کرد و به آنها سر می زد و مشهور است که او پیگیر درمان پدر جانباز دختری به نام «هیوا» بود.
وی اضافه کرد: من هم مصاحبه ای ۵ ساعته با او داشتم که در آن دلگیر از شرایط وقت بود. وی در بطن جنگ فیلم ساخت و نخستین فردی بود که کلیپ از جنگ تهیه کرد. «بلمی به سمت ساحل» هم سال ۶۴ در میانه جنگ ساخته شده است و فیلمساز در آن به شدت به ماهیت معنوی جنگ هم پایبند بوده است. این فیلم او شاید ساده به نظر برسد اما شبهه مستندی از مشکلات نیروهای جنگی با بنی صدر است که فرماندهی کل قوا در آن زمان به او واگذار شده بود.
این منتقد تصریح کرد: ملاقلی پور تمثیل هایی از واقعه کربلا را در آثارش آورده و باورها و اعتقاداتش را بعدها حتی در فیلمهای اجتماعی اش هم مطرح کرده است. فیلم هیوای او هم درباره شهید حمید باکری به واقعیاتی از رابطه رزمنده با جبهه می رسد. ملاقلی پور به پشتوانه خانواده اش پافشاری به سلامت رفتاری و حرفه ای خود می کرد. باآنکه شکایت هایی داشت و یکبار گفته بود خسته شده است اما همه و خودش همواره بر ادامه مسیرش تاکید داشتند. ملاقلی پور فیلمسازی را تجربه نمود و در مستند اکبر نبوی از او اشاره دارد که در عرصه فیلمسازی همه تجربه هایش را به محک گذاشته بود. آثار ملاقلی پور هر دو خصوصیت کارهای فیلمسازانی را داشت که هم تلاش می کنند خشونت جنگ را در آثار جنگی بازنمایی کنند هم آثار فیلمسازانی مثل ابراهیم حاتمی کیا که فضای معنوی جنگ را تصویر می کنند. فیلمهای وی در عین دقت بر معنویات بر رفتارهای جامعه فعلی اش تاکید می کند.
سلطان محمدی افزود: در سیر فیلمسازی او که همه فیلم نامه هایش را هم به جز فیلم اولش که اقتباس از یک داستان بود خود نوشته است، این مشخصه ها را می بینیم. او معتقد بود باید پایدار بماند و کارش را بکند؛ حتی اگر به مشکل مالی بربخورد. برای مثال در فیلم «افق» که به لحاظ مالی بدهکارش کرده بود. شاید همین فشار اقتصادی سبب شد تا فیلم «کمکم کن» را بسازد و پس از این فیلم «هیوا» را ساخت و بعد هم «نسل سوخته» که تاثیرش را در فیلمهای فیلمسازان پس از آن می بینیم. در «قارچ سمی» هم اعتراض شدیدی به وضعیت رزمندگان آن دوران دارد و بعد به فیلم هایی «میم مثل مادر» و «مزرعه پدری» می رسد. از کربلا هم تصاویر مستند خوبی دارد و آرزوی او بود یک یادگاری سینمایی از کربلا در کارنامه اش داشته باشد.
وی اظهار داشت: باید از نوع نگاه رسول ملاقلی پور به سینما صحبت شود. همچنان باید ماهیت و کنه واقعه جنگ به زبان نسل جدید بیان شود. همینطور چهره ها باید از جنگ واقعی باشد. درحالیکه تصویرسازی از جنگ در سینما و تلویزیون گاها با حقیقت ناهماهنگ بوده است و عده ای فکر می کنند باید تصاویر نامتعارف و اسطوره ای از نسل جنگ داشته باشند نباید بگذاریم گسست و انقطاع نسلی رخ دهد. انجمن سینمای دفاع مقدس وظیفه دارد به قول ملاقلی پور از نسل جدید فیلمسازان حمایت و آنها را به تدریج جایگزین نسل قبل کند. وی پس از فیلم «افق» تا سال ۸۵ بیشتر از ده فیلم دیگر ساخت.
در ادامه سامان بیات اظهار داشت: نشان دادن اصل و ماهیت چهره زشت و تقبیح جنگ از نکات جالب در فیلم «بلمی به سمت ساحل» است و علیرغم این نمایش ها آیا میتوان این فیلم را سینمای ضدجنگ دانست؟
سلطان محمدی در پاسخ اظهار داشت: بدیهی است که جنگ منفی و صدمه زننده است. در فیلمهای رسول ملاقلی پور و مجموعه تلویزیونی ساخته نشده اش که عمده تصاویر آن از نگاه نیروی عراقی به ایرانی است، نشان داده است لزوما نقطه مقابل را نباید قالبی دید. در مستندها دیده ایم که اسرای عراقی گاها از اجبارشان برای جنگ گفته اند و ملاقلی پور در «بلمی به سمت ساحل» دو نوع برخورد خوب و بد نیروهای عراقی را توامان به تصویر کشیده است. او خود جانباز بود و در همه موارد و آثارش بر دیده ها و تجربیاتش از جنگ و اندیشه ای که ما را در مقابل عراق متلون حفظ کرد تاکید داشت. طبق این میتوان در آثارش اشارات جنگ و ضدجنگ را برداشت کرد.
بیات هم در ادامه بیان نمود: به نظر می آید رسول ملاقلی پور بیشتر از «چگونه گفتن» به «چه چیزی را گفتن» فکر کرده است آیا این مشخصه فیلمسازی در دهه ۶۰ بوده است؟
سلطان محمدی در اینباره اظهار داشت: «بلمی به سمت ساحل» فیلمی است در سال ۶۴ ساخته شده. باآنکه ملاقلی پور تجربه وسیعی در فیلمنامه نویسی و طراحی داشت اما باید بپذیریم که در سال ۶۴ تجربه فیلمسازی او با آثاری مثل «هیوا» و «سفر به چزابه» و… متفاوت می باشد. او چند مسئولیت را در فیلم هایش خود برعهده می گرفت. درباره کسی که این میزان تبحر و تخصص داشته است میتوان از تکنیک بعضی از فیلمهای اولیه اش چشم پوشی کرد. چونکه او اصرار داشته آنچه دیده است، باید در همان بطن جنگ روایت و ثبت و مستندسازی شود. او با سختی پیش آمد و تلاش کرد، نامهربانی بسیار دید و فرد به شدت پخته ای در سینما بود. همیشه معترض به شرایطی که می دید بود و این اعتراض را در خیلی از فیلم هایش هم مطرح کرده است. رسول ملاقلی پور از جنگ برآمد، در جنگ زیست و ماهیت دفاع مقدس را درک کرد و امیدوارم فرصتی فراهم گردد تا متن سریال او به دست عزیزی ساخته شود.
منبع: بازی اندروید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب