به گزارش بازی اندروید، مراسم یادبود شهریار تیمورپور طراح چهره پردازی و نقاش در خانه هنرمندان ایران برگزار گردید.
به گزارش بازی اندروید به نقل از ایسنا، مراسم یادبود شهریار تیمورپور طراح چهره پردازی و نقاش جمعه ۲۳ دیماه در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم علیرضا سعیدی روزنامه نگار و مدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر بعنوان مجری روی صحنه آمد و اظهار داشت: تشکر می کنم در این روزهایی که برای همه ما دشوار می باشد به برنامه یادبود هنرمند فقید شهریار تیمورپور آمدید. آنچه در این یکی دو روز متوجه شدم این بود که دوستانم در انجمن گریم و ماسک و خانه تئاتر تصمیم گرفتند برای نخستین سالگرد آسمانی شدن این هنرمند نمایشگاهی را برگزار کنند.
ایشان سپس بیوگرافی کوتاهی از این هنرمند قرائت و عنوان کرد: تواضع و فروتنی شهریار تیمورپور به حدی بود که همیشه زبان زد خاص و عام بود.
سپس بیتا عالی مهر از شاگردان این هنرمند روی صحنه آمد و اظهار داشت: ای کاش این حمایت ها زمانی که هنرمندان حضور داشتند، انجام می گرفت. سبب تاسف است که ایشان را کنار خودمان نداریم. من سالهای زیادی آقای تیمورپور را می شناختم، از او نقاشی یاد گرفتم و شهریار تیمورپور در این راه من را بسیار تشویق می کرد.
عالی مهر با اشاره به برگزاری نخستین نمایشگاه شهریار تیمورپور در نگارخانه شیخ هادی مطرح کرد: او جهتی به زندگی من داد و به سمتی از هنر گرایش پیدا کردم که بسیار پرارزش است. امیدوارم قدردان هنرمندان تا آن زمان که در این دنیا هستند، باشیم و از هنرمندان بموقع و به جا قدردانی شود.
در ادامه مقصود نعیمی ذاکر مدیرعامل خانه تئاتر روی صحنه آمد و اظهار داشت: فکر می کنم آدم ها موقعی به بهشت می روند که از خودشان معنایی به جا بگذارند. به دوستان گفتم آثار ایشان را آماده کنند تا ترکیبی را ایجاد نماییم و کتابی از او به جا بماند. رسالت انجمن ها همین است که مواظب هم در موقعیت های خاص باشند، هر کاری هم از من بر بیاید دریغ نمی کنم و امیدوارم آثارش به دست افرادی برسد که دیده شود.
سپس رویا تیموریان بازیگر سینما و مدیر گروه سفیر مهربانی خانه تئاتر پشت تریبون قرار گرفت و توضیح داد: تصور می کنم خارج از وظایف انسانی مسئولیت های هنری کارهایی را در ایام پر از غم و رنج بر دوش ما می گذارد پس به نظرم راه هایی وجود دارد که می تواند ما را از تنهایی درآورد. از همین رهگذر پیشنهادی دادم که از آن استقبال شد، در واقع فکر کردم در این روزگار بهترین کاری که می توانیم بکنیم همدلی، دلبستگی، احترام و تقدیر از دوستان و همکارانی است که در خانه هستند، فعالیت ندارند یا در شرایط ویژه ای از زندگی هستند، در چنین شرایطی سر زدن محترمانه به آنها می تواند افراد را چند ساعتی را خوشحال کند، این پیشنهاد را دادم و آقای ذاکر دنبالش را گرفت خانم مریم رحیمی مدیر اجرایی «سفیر مهربانی» هم خیلی کمک کرد. فکر می کنم پس از این به سبب این که استقبال زیادی از این مورد شده است، مسئولیت ما خیلی بیشتر خواهد شد. همین جا می خواهم دوستانی که توانایی و حوصله دارند به ما بپیوندند و هر پیشنهادی دارند به ما بگویند.
تیموریان افزود: خوشحالم که امروز با آثار آقای تیمورپور آشنا می شویم، من به صورت گذرا چند تابلوی او را دیدم و شگفت زده شدم، پس این اجازه را می خواهم که نخستین خرید از آثار ایشان از سوی سفیر مهربانی برای خانه تئاتر باشد.
در ادامه سیدعلی تدین کارگردان و مدرس تئاتر روی صحنه آمد و اظهار داشت: ای کاش خود شهریار بود، این مراسم باید زمانی برگزار می شد که خودش بود، او را از سالهای خیلی پیش می شناسم ما خیلی با هم دوست بودیم و حالا نمی دانم از کدام خصوصیت او سخن بگویم.
وی مطرح کرد: هیچ کسی مثل شهریار، شهریار نمی شود او فردی بسیار خاص و ویژه بود، شخصیتش در جامعه و خانه فرق می کرد و خیلی آدم حساسی بود. البته گاهی من از دست او عصبانی می شدم چون مثلا برای دانشجویان مجانی کار می کرد، حتی لوازم را خودش تهیه می کرد و می گفت این تنها کاری است که می توانم برای این بچه ها انجام بدهم. در آخر باید بگویم جای خالی نقاشی های وی روی سکوهای تئاتر شهر هنوز هست.
سپس اصغر همت بازیگر سینما و تئاتر پشت تریبون قرار گرفت و بیان نمود: شهریار خاص بود، در ظاهر ساکت و آرام اما در واقع پر از فریاد بود، آنهایی که شهریار را از نزدیک دیده بودند و می شناختند، می دانند من چه می گویم. او به نظرم سمبل واقعی هنرمند امروز ما بود؛ هنرمندی که با وجود همه استحقاقی که دارد ارج نمی بیند. شهریار در خلوت خود فریادها داشت اما آنقدر ظاهر آرام صبور و متحملی داشت که گفتنی نیست. وقتی با همه صداقتی که داشت، صحبت می کرد متوجه می شدیم چقدر متحمل بوده است برای به دوش کشیدن این همه رنج.
وی با اعلان اینکه شهریار تیمورپور خلاقیت داشت، اظهار داشت: او پشت پوسترهای نمایشنامه ها که در تعداد زیاد چاپ می شد، نقاشی می کشید و کارش خیلی پرارزش بود. در واقع بهترین استفاده را از این پوسترها می برد. او خیلی شانه متحملی داشت، این همه فشار زندگی او را خم نکرد، همیشه تلاش می کرد استوار باشد، شاید این درددل های خصوصی بود که درونش را بیرون می ریخت و چاره ای به جز تاسف نبود. شهریار نمونه بارز هنر و هنرمند در این مملکت بود، با اینحال با همه توانایی هایی که داشت ارج و قرب ندید. علاوه بر چند نقاشی، دو گلدان استوانه ای از او به یادگار دارم همیشه وقتی که گل در این گلدان می گذارم یاد شهریار می افتم، او با کارت های تلفن و کارت هدیه و… نقاشی می کشید که ناشی از نبوغ او بود. من از آن روزگاری که بر شهریار گذشت دلم پر است. البته هیچ جای امیدواری برای شهریارها در این مملکت نیست چون مملکتی که از همان اول هنرش را حذف می کنند تکلیفش مشخص است.
سپس رضا بخشی عضو هیات مدیره گروه طراحان هنر هم بیان نمود: این روزها حالمان خوب نیست، جامعه به سبب مسائل اقتصادی و … گرفتار حال بدی است اما ما مجبوریم کنار هم باشیم، باید مثل کشتی نوح کنار هم باشیم تا موفق باشیم و از این مشکلات گذر نماییم. باید به یکدیگر کمک نماییم این امر سبب می شود حال خودمان، اطرافیانمان و حال جامعه خوب باشد.
بعد از پایان این مراسم، نمایشگاه فروش آثار مرحوم شهریار تیمورپور در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران راه اندازی شد. این نمایشگاه تا ۳۰ دی میزبان علاقه مندان است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب